«بررسی سیستماتیک تصمیمات گذشته و درس گرفتن از آن‌ها، بیش از مدرک رسمی دورهٔ مدیریت ارزش دارد.»

این جمله را که می‌خواندم، متوقف شدم. منظور از بررسی سیستماتیک چیست؟

ما غالباً در فرهنگ عامه گوش‌مان با حرف‌هایی از این جنس پر شده که از گذشته درس عبرت بگیرید. اما جالب اینجاست که در حد حرف باقی می‌مانند و تأثیری بر رفتار و تصمیم ما بر جای نمی‌گذارند.

«دیدن فرصت‌ها» یک حرف است و «بهره‌وری از فرصت‌ها» حرف دیگر.

صرف اشتباه کردن کافی نیست. باید آماده باشیم تا از اشتباهات خود چیز یاد بگیریم. جز این باشد مجبور هستیم اشتباهات گذشته را تکرار کنیم.

فرآیندهای مختلفی برای تصمیم‌گیری مطرح شده‌اند. اینکه بتوانید واقعاً تصمیمات گذشته را بررسی و ارزیابی کنید و نتیجهٔ حاصله را در تصمیم‌های آتی به کار بگیرید.

اما شاید کمتر کسی سراغ این فرآیندها را بگیرد. شاید ما حساسیت یک مدیر عالی‌رتبه و یا یک سازمان پربازده را نداشته باشیم.

اقل‌کم می‌توان در پایان یک روز یا پایان یک هفته، تصمیماتی که گرفته ایم را را بررسی و گزارشی از آن تهیه کنیم.

نمی‌توان به اینجا بسنده کرد. شاید محرکی برای انجام این کار لازم باشد؛ نه از جنس پند و اندرزهای عامیانه، آنچه واقعاً به کار آید. به گفتهٔ نسیم طالب:

ما هیچ‌گاه یاد نمی‌گیریم.